Spektar simptomatologije suvog oka veoma je širok,od blagog osećaja grebanja, peckanja, pristustva stranog tela, preko izražene iritacije i crvenila oka, zamagljenog vida, sve do pojave ireverzibilnih ulceracija i ožiljnih zamućenja rožnjače sa trajnim gubitkom vida. Vrlo često samo izbegavanje faktora rizika i upotreba veštačkih suza nisu dovoljni, već je potrebno dijagnostikovanje i lečenje osnovnog oboljenja koje je uzrokovalo nastanak suvog oka. Imajući u vidu da svaki neotrikveni i nelečeni oblik suvog oka može progredirati do stadijuma sa trajnim posledicama po vid, mislim da pojavu bilo kakvog okularnog diskomfora treba ozbiljno shvatiti i javiti se svom oftalmologu.

Za dijagnostikovanje suvog oka potreban je stručan oftalmološki pregled. Danas postoji veliki broj testova, ali i drugih tehnika snimanja za postavljanje dijagnoze suvog oka. Ipak, dva najčešće korišćena testa su Širmerov i TBUT test. Širmerov test se bazira na upotrebi papirnih tračica koje na sebi imaju iscrtan lenjir u milimetrima i koje se svojim vrhom plasiraju iza donjeg očnog kapka, dok drugim svojim krajem slobodno padaju preko njega. Na osnovu nakvašenosti tračica meri se kvantitet suznog filma. Pozitivan test je onaj kod koga je nakvašenost papirića manja od 20mm. TBUT (Tear break up time test ispituje kvalitet suznog filma, tačnije njegove lipidne komponente. Nakon bojenja oka fluoresceinom, vrši se pregled na biomikroskopu pod plavim kobaltnim svetlom. Pacijentu se naloži da ne trepće i meri se vreme do pojave prvih prekida u suznom filmu. Test se smatra pozitivnim ukoliko do prekida suznog filma dolazi za manje od 10 sekundi.

Suzni film se sastoji od tri sloja: površinskog, lipidnog, koji sprečava njegovu evaporaciju, vodenog, koji zauzima najveći procenat suznog filma i mucinkog sloja, koji olakšava vezivanje suznog filma za površinu oka. Nedostatak lipidne komponente uzrokuje nastanak evaporativnog, a nedostatak vodene komponentne hiposekretornog suvog oka. Uzroci evaporativnog suvog oka su zapaljenja ivice očnih kapaka, inflamacija Meibomovih žlezda, povrede oka. Hiposekretorno suvo oko nastaje kod bolesti suzne zlezde, Sjogrenovog sindroma, sarkoidoze, reumatoidnog artritisa. Oba mehanizma pokreću inflamatornu reakciju na površini oka sa pratećim oštećenjima epitela rožnjače i nastankom stanja koje u oftalmologiji nazivamo „bolest površine oka“.

U zavisnosti od uzroka nastanka suvog oka zavisi i mogućnost njegovog izlečenja. S obzirom na to da se ono često javlja kao posledica nekog sistemskog autoimunskog oboljenja, trajno izlečenje ovog oblika suvog oka nije moguće. Moguće je, međutim, adekvatnim lečenjem osnovnog oboljenja, kao i primenom odgovarajuće oftalmološke terapije,veštačkih suza, antiinflamatornih lekova, u velikoj meri uticati na stepen ispoljavanja simptoma suvog oka. Sa druge strane, kod suvog oka nastalog kao posledica određenih oftalmoloških stanja, njihovom lečenjem moguće je i izlečenje suvog oka. Kod težih oblika, pored upotrebe veštačkih suza bez konzervansa i antiinflamatorne terapije, nekada je neophodna i upotreba imunomodulatorne terapije – citostaskih lekova za lokalnu oftalmološku primenu.

Suvo oko jedan je od brojnih faktora koji mogu uticati na vid, a samim time i na kvalitet života. Korigovanjem faktora rizika, bez obzira na starosnu dob, moguće je značajno uticati na kvalitet vida. Ti faktori su održavanje higijene očnih kapaka, lečenje alergija, lečenje sistemskih oboljenja, korigovanje telesne težine, prestanak pušenja i smanjenje unosa alkohola. Ipak i pored korekcije svih dostupnih faktora rizika, podjednako je važan i redovan odlazak kod oftalmologa. Na ovaj način može se na vreme otkriti i lečiti veliki broj oftalmoloških oboljenja koja u svom začetku gotovo da nemaju kliničku simptomatologiju.